ТАБРИКОТИ РАИСИ ШАҲРИ ВАҲДАТ МУҲТАРАМ МИРЗО ИСМОЛИЗОДА БА МУНОСИБАТИ ИДИ НАВРӮЗ

     Ҳамдиёрони азиз!

Боиси шукргузорӣ ва саодатмандист, ки бо шарофати Истиқлоли давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон, пайкори созандаву бунёдкорона ва сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти кишвар имсол низ зери фазои сулҳу амният, ваҳдату ҳамдилӣ Иди Наврӯзи байналмилалиро бо шукӯҳу шаҳомати хосса ҷашн мегиранд.

Бо эҳтиром ва самимияти том қадами файзбори баҳори нав, фарорасии иди бостонии аҷдоди зебоипарастамон - Наврӯзро ба ҳар яки Шумо аз номи Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Ваҳдат муборакбод мегӯям. Бароятон саодати зиндагӣ ва рӯзгори пурнишотро орзу мекунам.

Ин ҷашн барои мардуми шарафманди кишварамон бисёр муқаддасаст, зеро Наврӯз аз қадимулайём яке аз василаҳои асосии бақову ҳастии миллат ва истиқлолият, рамзи ватандориву ватанпарастии ҳар як фарди худогоҳ ва бонангу номуси халқамон мебошад.

Наврӯз аз замони пайдоиши худ то ба имрӯз дар ҳаёти маънавии мардуми мо нақши бузург бозида, дар таърихи мавҷудияти худ рамзи худшиносиву худогоҳӣ ва иттиҳоду ҳамбастагии халқҳо аст.

Боиси зикр аст, ки 23-уми феврали соли 2010 бо ташаббуси Ҷаноби Олӣ, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва якчанд кишварҳои дигари ҷаҳон Иҷлосияи 64-уми Ассамблеяи Генералии Созмони Милали Муттаҳид бахшида ба ин ҷашни оламафрӯз қатъномаро оид ба «Рӯзи байналмилалии Наврӯз» қабул намуд.

Ҷаҳонӣ шудани ҷашни Наврӯз барои ривоҷи табодули фарҳангҳо, густариши ҳусни тафоҳуми байни миллатҳо ва таҳкими сулҳу суботи халқҳо нақши муассир мегузорад ва барои муаррифии боз ҳам бештари фарҳангу тамаддуни мардуми ориёитабор мусоидат менамояд.

Баргузории Наврӯз дар сатҳи ҷаҳонӣ моро вазифадор менамояд, ки расму оинҳои неки наврӯзии замонҳои куҳанро аз нав эҳё намуда, ба онҳо шукӯҳу шаҳомати тоза бахшем.

Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии шаҳри Ваҳдат фаъолияти хешро тибқи  дастуру супоришҳои Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон  густариш дода, ташабусҳои наҷиби мардумро ҳамаҷониба дастгирӣ ва барои шаҳомату тантанаҳои Наврӯзӣ- 2025 мусоидат менамояд.

Таърих гувоҳ аст, ки Наврӯз ҷавҳари фарҳанги мардуми ориёӣ буда, гузаштагонамон онро чун нахустин рӯзи моҳи фарвардин ва оғози соли нав, ҷашни баҳор, бедории табиат, баробарии рӯзу шаб ва ҷашни аҳди пешдодӣ таъбир кардаанд.

Наврӯз тибқи андеша ва эътиқоди ниёгони мо рамзи пирӯзии нур бар зулмат, адолат бар ҷаҳолат, зебоӣ бар зиштӣ, гармӣ бар сардӣ ва ғалабаи инсони бунёдкору офаранда бар неруҳои бадхоҳи аҳриманӣ буда, маҳз бо чунин сифату фазилатҳои олии худ то имрӯз дар байни мардуми мо маҳбубият дорад.

Тибқи урфи гузаштагонамон дар рӯзҳои Ҷашни Наврӯз маросимҳои зиёде сурат мегирифтанд, ки баёнгари эътиқоду ихлоси мардум ба зинда шудани табиат ва рӯзу рӯзгори нав мебошад. Аз ҷумла, сурудҳои ҷовидонии нахусткитоби башарият «Авасто», ки ёдгори бегазанди тамаддуни ориёист, гувоҳи равшани тантанаи баҳору Наврӯз, саховати замин, оғози киштукор, ҳосили фаровон, хурӯши дарёҳо, навои чашмасорон, обҳои фаровону софу зулол ва шукӯҳи марғзорони сабзу хуррам мебошанд.

Наврӯз таърихи беш аз шашҳазорсола дорад, ки далели қадимӣ будани миллати тоҷик мебошад. Наврӯз ҷашни баробарии инсоният, оини дӯстиву самимият, таҳаммулгароӣ ва аз дилҳо берун андохтани кинаву адоват буда, ҷашни зебоиву накӯӣ, шукуфоиву арҷгузорӣ ба суннатҳои миллӣ мебошад.

Бояд гуфт, ки яке аз сифатҳои Наврӯз аз нав зинда шудани табиат мебошад ва оғози Наврӯз-оғози сол аст. Яъне, Наврӯз Соли нави аҷдодии мо ба шумор меравад. Аз ин рӯ, мо бояд барои боз ҳам зебову шукуфон шудани табиати Ватани азизамон - Тоҷикистони соҳибистиқлол саъю талош карда, сарватҳои табиӣ ва муҳити зисти онро ҳифз намоем.

Ин сифатҳои нек ва хусусиятҳои писандидаи Наврӯз дар ашъору осори бузургтарин шоирону олимони адабиёти оламшумули мо дарҷ ёфта, барои пойдорӣ ва аз насл ба насл гузаштани ин ҷашн замина гузоштаанд. Мо низ баъди ба даст овардани Истиқлоли давлатӣ волотарин суннатҳо ва шукӯҳмандтарин тантанаҳои Наврӯзиро, ки дар аҳди Курушу Доро, Хусрав, Парвизу Исмоилӣ Сомонӣ ва Борбаду Рӯдакӣ роиҷ буданд, идома дода, дар навбати худ ба онҳо мазмуну мӯҳтавои тоза бахшидем ва Наврӯзро дубора эҳё намудем.

Боиси ифтихор ва сарфарозии мост, ки Тоҷикистон ҳамчун кишвари мустақилу соҳибихтиёр дар шоҳроҳи эъмори давлати демократии ҳуқуқбунёди дунявӣ устуворона қадам мезанад, дар арсаи ҷаҳонӣ торафт бештар нуфуз ва мақому манзалати худро пайдо мекунад, мардумонаш дар ваҳдату ҳамбастагӣ барои рушди ин сарзамин, пешбурди ҳама ҷабҳаҳои ҳаёти ҷамъиятӣ камари ҳиммат бастаанду саҳмгузори шукуфоӣ ва фардои дурахшони мамлакатанд.

Бо умеди хушрӯзию рӯзгори обод қадами мубораки Наврӯзи Аҷамро барои Шумо, ҳамшаҳриёни азиз ва кулли ҳамдиёрон бори дигар табрик мегӯям.

Бигзор Наврӯзи фархундапай ба хонадони мо файзу нусрати нав оварад!

Наврӯзатон муборак бод!